Sanki her yer cennet koktu… Sanki bir kuşun incecik kanatları kopuverdi... Sanki güneş battı, gündüz olmadan…Sanki kara cübbeli bir cellat,masum bir mahkumun sandalyesini çekti…Sanki bütün nehirleri kurudu koca dağların…Yağmurun o ıslak damlalarıyla gözyaşlarımız sel olup taştı…Sanki 8 melek bembeyaz kanatlarını çırparak göğe yükseldi…

Ellerimiz,kalbimiz,yüreğimizle uyuşmuş gibiyiz.Bir yandan şehit düşmüş kahramanlarımızın acısı sol yanımızı yakarken ,diğer yandan ağlayan anaların dinmek bilmeyen gözyaşları…Dokuz ay karnında taşır,gece gündüz uykusuz gözünü kırpmadan büyütüp, bin bir emekle gözünü ayırmadığı oğlunu  dualarla askere yollar…Sabahları  zor eder operasyon geceleri…Sol yanında ince bir sızı…Günlerce soğukta,sıcakta aç,susuz, uykusuz,bir lokma ekmeğe şükrederek vatan uğruna göğsünü siper ederken oğul ‘anne ben iyiyim,beni merak etme.Vatan için canım feda der.’annesine…Annesi bin bir dualarla önce Allah’a sonra vatana emanet ettiği oğlunun dönüşünü dört gözle bekler…,

Mehmetçiğimiz vatanı için tüm bedenini siper eder,düşman askerinden korkmaz,korkutulamaz çünkü çok iyi bilir ki ;Allah yolunda vatanı için ölürse şehit olacaktır ve şehitlik mertebesine ulaşmak her kula nasip olmaz.Ve operasyon başlar,düşman askerine karşı savaş açılırken mermi yer ve şehit düşer…Şehit haberi o yüce anaya verilir…Ananın ciğeri yanar,oğlunun tabutuna sarılarak gözyaşları içinde cennetine uğurlar…Yüreği acı ile kor olup yansa da oğlu şehitlik mertebesine ulaşmış,şehit anası olarak anıldığı için gururludur.Ne mutludur ki o anaya yıllarca bakıp büyüttüğü kuzusunu Allah yolunda vatanı için savaş  vererek şehitlik mertebesine ulaştırabilmiştir…

Canımız her ne kadar yansa da unutmayalım;şehit olan kişini ölümü diğer insanlarda çok farklı gerçekleşir.Şehit olan kişi silah sesini duyuyor ama vücuda geldiğini görmüyor,Şehitler Allah tarafından başka boyuta alındığı için Azrail de gelmiyor.Diğer insanlar ölüm melekleri ile karşılaştıklarında öldüklerini anlarken,şehit ne kan görüyor ne vurulduğunu anlıyor.Ölüm melekleri canını almaya gelmiyor işte bu yüzden ‘Şehitler Ölmez’ deniyor.Şehit ailesi gururlanmalı;evlatlarının bu kadar yüce makama ulaştığı için…Allah yolunda can vererek en yüksek makama ve cennete kavuşur…Allah o kişiyi seçerek şehitlik makamına alıyor ne mutlu ona…Bu yüzden şehitlerimizi sevinç içinde kanlı elbiseleri ile uğurlamak gerekir cennete…Ne mutlu onlara ne yüce makam da ki cennet sofralarında sevinç içinde oturuyorlar…

O yüzden biz vatanımız için şehit versek de gururluyuz…Vatanımız,bayrağımız için vermeye de her zaman hazırız.Çünkü Allah’ımıza sığınıyoruz…Korkmuyoruz…’Korkma ‘ile başlayan milli marşımızı seslendiriyoruz bin bir coşkuyla…Çünkü şehitlerimiz savaşa girerken “Allah yolunda öldürülenlere ‘ölüler’ demeyiniz. Bilâkis onlar diridirler, lâkin siz anlayamazsınız.” (Bakara, 154)ayetten ölmeyeceklerini bildikleri için asla korkmazlar.Düşman askeri sizler düşünün!!!Sizlerin vay haline!!!Bizim şehitlerimiz ölmez iken,cennette en güzel yerde en güzel sofralarda beklerken ;sizler de sonsuz cehennemminize hapsolacaksınız!!!